Του υπ.Βουλευτή της Ν.Δ.Κορινθίας Στέλιου Μάρκελλου
Mάζεμα της κορινθιακής ελιάς. Κάθε χρόνο, όλο και ένα κομμάτι του εαυτού μας από βαθύτατες θύμισες το αφήνουμε πίσω. Δεδομένη ΟΜΩΣ κιαυτό το έτος η άριστη ποιότητα και ποσότητα της ελαιοπαραγωγής.
Και η τιμή του λαδιού ; Αρχίζει απ τα δύο περίπου euro΄ το κιλό ! Κτυπιέται αλύπητα απ την αύξηση του κόστους παραγωγής. Δέχεται κτυπήματα απανωτά απ΄το ΦΠΑ. Απ΄τα λιπάσματα. Απ΄το πετρέλαιο. Απ΄τους μικρούς σε έκταση ελαιώνες. Και απ τη μαζική τυποποιημένη παραγωγή Ιταλών και Ισπανών.
Θα ενισχυθεί άραγε απ την ελληνική Πολιτεία η προώθηση του λαδιού μας και στις ξένες αγορές ; Θα ελεγχθεί το εισαγόμενο λάδι ; Οι ομάδες μας ελαιοπαραγωγής και οι διάφανοι Συνεταιρισμοί μας, θα αντιμετωπίσουν άραγε τον οξύ ανταγωνισμό και την ελεύθερη αγορά ;
Άλλοτε, σε άλλες εποχές, σ΄εκείνες της δεκαετίας του ΄60, η συγκομιδή του ελαιοκάρπου ήταν πανηγύρι. Κεντρικό στοιχείο εισοδήματος και έμπνευσης. Σε ταξίδευε έξω απ τον εαυτό σου, αλλά και μέσα σαυτόν. Σήμερα ; Η φτώχεια απλώνει τεμπέλικα την αδράνειά της παντού. Κυριολεκτικά, σαν το λάδι που χύνεται αργά στο πάτωμα. Η μίζερη καθημερινότητα τσακίζει τις κατώτερες πληβειακές τάξεις του τοπικού πληθυσμού μας. Η πολυειδής ένδεια αναγκάζει συμβιβασμένες ανθρώπινες υπάρξεις να κλαίνε βουβά για το τώρα. Για τις εξελίξεις. Για τα μελλούμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου