Του υπ.Βουλευτή της Ν.Δ.Κορινθίας Στέλιου Μάρκελλου
Η Πολιτεία, εδώ και πολλούς μήνες, περπατά σε έναν δρόμο, που όλο και χαμηλώνει. Ο Πρωθυπουργός του Μνημονίου βαφτίζει τους φόρους αλληλεγγύη. Σε λίγο, θα βαφτίσει τα λουκέτα ευκαιρίες ανάπτυξης. Και την ανεργία κοινωνική δικαιοσύνη ! Όμως, οι ταγοί μας δεν παίζουν μόνο με τις λέξεις. Παίζουν-ουσιαστικά-με τον πόνο μας. Με τον πόνο του καθενός από μας. Και καλά θα κάνουν να ξεχάσουν τα σχέδιά τους για αυξήσεις νέες και στο πετρέλαιο θέρμανσης. Ακρίβεια, ανεργία, κομμένες συντάξεις και μισθοί έχουν γονατίσει τα νοικοκυριά. Δεν πάει άλλο. Όχι όλα για τους δανειστές μας. Όχι τα πάντα μόνο για τους έχοντες. Εμποδίζουν το φως να απλωθεί. Σκεπάζουν με αγωνία ξεχειλίζουσα τις ατέλειωτες γωνίες της τραχειάς καθημερινότητάς μας. Ουρανός και γη έχουν πλημμυρίσει τον μικρό μας τόπο από ολάκερη την υποκρισία του κόσμου. Κλειστές η πόρτα και η ψυχή. Τρελαινόμαστε κάτω από έναν άδειο ουρανό, ένεκα όλων, όσων συμβαίνουν στην οικονομία μας, και όχι μόνο.
ΟΜΩΣ, στο εσωτερικό της στάχτης πάλλεται ακόμα ένα κάρβουνο. Είναι ακόμα ζωντανή η ρίζα μιας φλόγας, που γυρεύει απεγνωσμένα δυνάμεις. Η θερμή σιγή της τελευταίας ώρας του απογεύματος κομίζει καθαρές ελπίδες. Το αχνό φως του αναμμένου καντηλιού όλο και αφήνει περιθώρια. Η νύχτα ήρεμη και απόμακρη, βουβή και αποξενωμένη στην απόλυτη αδιαφορία του κενού, όλο και μικραίνει και ξεφεύγει απ την απονιά του χειμώνα. Η Αυγή αρχίζει να χαράζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου