Του υπ.Βουλευτή της Ν.Δ.Κορινθίας Στέλιου Μάρκελλου
Πέρασαν ήδη 12 χρόνια, από τότε, που έκλεισε και το Δημοτικό Σχολείο του Δ.Δ.Στυλίων, Δήμου Ξυλοκάστρου Κορινθίας. Οι μαθητές του γράφονται και φοιτούν στο μακρινό, διθέσιο Δημοτικό Σχολείο της Ρίζας, που απέχει απ΄τα Στύλια 11 περίπου χιλιόμετρα. Δεν γράφονται και δεν φοιτούν στο κοντινό διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Παναριτίου, που απέχει 3 μόλις χιλιόμετρα απ τα Στύλια, και που διαθέτει και Γυμνάσιο. Υποχρεούνται κάθε μέρα να φεύγουν απ το σπίτι τους, και με ταξί να καλύπτουν δύο φορές την ημέρα απόσταση 23 χιλιομέτρων. Αναγκάζονται τέλος, όταν τελειώσουν το σχολείο της Ρίζας, να επιστρέψουν στο Παναρίτι για το Γυμνάσιο !
Πρυτανεύει συνεπώς η άποψη, πως, εφόσον δεν υπάρχει επάρκεια μαθητών, τουλάχιστον 10 τον αριθμό, το εν λόγω σχολείο των Στυλίων μένει κλειστό. Εφαρμόζεται κατά γράμμα ο νόμος 1566/΄85, με βάση τον οποίο η ίδρυση ή η διατήρηση ενός Δημοτικού Σχολείου προυποθέτει ένα minimum αριθμό φοιτώντων μαθητών, που είναι το 10. Προσπερνιέται εύκολα(;) το οτι ο άνω νόμος παρέχει την δυνατότητα στην Προισταμένη Αρχή να διατηρεί σε ισχύ το όποιο Δημοτικό Σχολείο, ακόμα και αν φοιτούν λιγότεροι από 10 μαθητές, αν κρίνεται ωφέλημο.
Άραγε, οι παραπάνω ρυθμίσεις ωφελούν συγκριτικά τον μαθητή των Στυλίων, πόσο και που ; Ο άνεμος στενάζει ανήσυχα μέσα στα δένδρα του χωριού αυτού. Κάνει το γύρο του ψιθυρίζοντας και φεύγει. Το φως του τζακιού με τα ξύλα που σκάζουν, προσπαθεί μάταια να διώξει τη σκοτεινιά του δωματίου. Ώρες ήρεμες χαράς, χωρίς βιασύνη ή ταραχή, με σκέψεις αργές και βαθειές, ξεψυχούν πολλές φορές, σαν τη φωτιά που σβήνει. Είναι όμως πάνω απο ποθητές σαυτή τη μικρή Κοινότητα. Το κερί της απλής λογικής προσπαθεί να τοξοβολήσει όλο του το φως σαυτούς που το κρατούν : στους ιθύνοντες. Τα πάντα είναι όμορφα, όταν αφήνουμε τους λιτούς, ασκητικούς κανόνες της απέριττης λογικής να ξεγλιστρήσουν στην απλή καθημερινότητα και στις απλές ανάγκες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου