Η μη έκδοση φορολογικού στοιχείου εσόδου και η λήψη εικονικού ή πλαστού φορολογικού στοιχείου δαπάνης ή αγοράς αγαθών είναι οι δύο πιο συνηθισμένες τεχνικές φοροδιαφυγής.
Και οι δύο είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αντιληπτές και ακόμη δυσκολότερο να αποδειχτούν και να επιβληθούν οι κυρώσεις και οι φόροι που προβλέπονται. Η μη έκδοση φορολογικού στοιχείου πώλησης αγαθού εάν δεν εντοπιστεί κατά τη διακίνηση ή κατά την πώληση είναι σχεδόν αδύνατο να διαπιστωθεί. Οσο για την παροχή υπηρεσιών, ο έλεγχος είναι ακόμη δυσκολότερος, καθώς εκεί δεν υπάρχει ούτε διακίνηση προϊόντος αλλά και ούτε αποθέματα για να ελεγχθούν. Στις περιπτώσεις αυτές η φορολογική αρχή θα πρέπει να ακολουθήσει άλλη οδό και να εντοπίσει τη φοροδιαφυγή μέσω της περιουσιακής κατάστασης αλλά και τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος.
Το φαινόμενο των εικονικών τιμολογίων έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι οι ποινές είναι εξοντωτικές για τις επιχειρήσεις. Για να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή θα πρέπει η τιμολόγηση να γίνεται -τουλάχιστον από ένα ποσό και πάνω- ηλεκτρονικά, με ταυτόχρονη ενημέρωση του συστήματος Taxis και της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων.
Σημαντικό μέτρο που θα μείωνε το κίνητρο για τη συναλλαγή με εικονικά τιμολόγια θα ήταν και η μείωση των φορολογικών συντελεστών. Σήμερα, ο συντελεστής φορολογίας στις ΕΠΕ και στις Α.Ε. είναι 20% και ο συντελεστής φορολόγησης διανεμόμενων κερδών στο 25%. Αν προστεθεί η επιβάρυνση και από την αναμόρφωση των μη εκπιπτόμενων δαπανών αλλά και οι επιβαρύνσεις από τις έκτακτες εισφορές, τις περαιώσεις κ.λπ., η συνολική φορολογική επιβάρυνση ξεπερνά το 50%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου